Het broertje van mijn beste heeft NF. Altijd al. Ik was me er niet bewust van, behalve dat ik het altijd wel gezellig vond, want vroeger mocht ik heel vaak mee naar het ziekenhuis. Leuk uitje.
Nu bijna 40 jaar later heeft hij Het natuurlijk nog steeds. En nu besef ik pas hoe STOM het is. Ook omdat het hem de afgelopen tijd flink heeft beperkt. En hij moest allerlei enge behandelingen ondergaan (STOM!). En nu pas besef ik ook wat een zorg het is voor zijn ouders. Die zorg om je kindje, ook al is dat kindje in de 40 (STOM!). En dus ook vanuit zussen bedacht, dat is hoe ik het het meeste mee krijg: de zorg om je broertje. Praktische zorg soms, en ook de soms gekmakende zorgen die je wakker houden. (STOM!)
Ze doen het fantastisch! En gelukkig gaat het nu ook weer goed. Op dit moment.
Daarvoor ren ik! Voor onderzoek om die rotziekte steeds beter de wereld uit te kunnen helpen. Voor steeds minder broers en zussen die wakker liggen van de zorgen om hun broer of zus.
